KOTARE 32002 SPITFIRE MK. VA 1/32

 KOTARE 32002 SPITFIRE MK. VA 1/32

De legendarische Supermarine “Spitfire” is ongetwijfeld een van de beroemdste en misschien wel mooiste vliegtuigen aller tijden. Het prototype werd vanaf 1934 ontworpen onder leiding van de hoofdontwerper van Supermarine Aviation Works, Reginald Mitchell, Joseph Smith en “Alf” Faddy, en vloog voor het eerst op 5 maart 1936. Het was meteen duidelijk dat het iets heel bijzonders was en begin juni 1936 werd een eerste productieorder geplaatst.

De door Supermarine gebouwde 1030 pk Rolls-Royce Merlin II/III-aangedreven, 8 Browning .303” machinegeweer bewapende Spitfire Mk.I werd vanaf half mei 1938 in dienst genomen. De achterste romp was versierd met verhoogde klinknagels voor een gemakkelijke constructie, terwijl de hoofdvlakken en de voorkant van de romp vlak werden geklonken, geplamuurd/gevuld met primer en glad geschuurd voor betere prestaties. Er werden talloze verbeteringen doorgevoerd tijdens de productie. Sommige Mk.I waren bewapend met 2 Hispano 20mm kanonnen die zo onbetrouwbaar bleken dat ze begin september 1940 uit dienst werden genomen. De problemen werden later dat jaar opgelost en toen het opnieuw werd geïntroduceerd met nog eens 4 Browning .303” kanonnen werd het aangeduid als de Spitfire Mk.Ib (“B” wing), waarna het met 8 Browning .303” kanonnen bewapende vliegtuig werd omgedoopt tot de Mk.Ia (“A” wing).

De CBAF (Castle Bromwich Aircraft Factory) bouwde een 1150 pk Rolls-Royce Merlin XII aangedreven Spitfire Mk.IIa/b met veel van de latere Mk.I verbeteringen, met als belangrijkste verschil de 1150 pk Rolls-Royce Merlin XII motor met een Coffman (explosief) patroonstartsysteem en de bijbehorende bolle kuip aan de voorkant van de stuurboord motorkap.

Een 1390 pk Rolls-Royce Merlin XX aangedreven Spitfire Mk.III prototype was in ontwikkeling sinds januari 1940, dat talrijke verbeteringen omvatte die werden doorgevoerd tijdens de Mk.I/II productie en veel nieuwe innovaties introduceerde. Begin 1941 zorgde een dringende behoefte aan verbeterde prestaties voor de installatie van de 1440 pk Rolls-Royce Merlin 45 in 93 late productie Mk.Ia vliegtuigframes op de Supermarine productielijn, waarmee de noodoplossing Mk.Va werd gecreëerd. Nog eens 82 Mk.Ia en 35 Mk.IIa vliegtuigframes werden omgebouwd met de Merlin 45 motor, wat een totaal van 211 Spitfire Mk.Va opleverde. Ze waren allemaal uitgerust met voorruitontdooiingsapparatuur, Martin-Baker canopy hood jettisoning gear, IFF Mk.II (met antennedraden van de staartvlakken naar de zijkanten van de romp) en waren meestal uitgerust met de TR.1133 UHF-radio die geen externe antennedraad nodig had. Metalen rolroeren werden in deze tijd ontwikkeld, maar lijken niet te zijn gemonteerd op in de fabriek gebouwde Spitfire Mk.Va, ze werden pas veel later in 1941 omgebouwd.

De 8 Browning .303 kanon Spitfire Mk.Va werd vanaf medio tot eind 1941 vervangen door de met kanonnen bewapende Mk.Vb, waarbij de resterende Mk.Va de komende 6 maanden grotendeels werden gedegradeerd tot trainingseenheden. Er werden nog steeds talloze verbeteringen aan de motor, het vliegtuigframe en de bewapening doorgevoerd voordat de productie in 1948 stopte. Tegen die tijd waren er meer dan 22.000 Spitfires geproduceerd in 2 dozijn varianten, waarvan de meest opvallende de 1030 pk Mk.I, 1470 pk Mk.Vb, 1720 pk Mk.IX, 2035 pk Mk.XIV, de fotoverkenning Mk.XI en de genavaliseerde Seafire Mk.III waren.

De door Supermarine gebouwde kleurenschema's van de Spitfire Mk.Va zijn redelijk rechttoe rechtaan vergeleken met de Mk.I. De interieurs werden gegrond met lichtgrijs voordat ze in aluminium werden geverfd, behalve de cockpit tussen de frames 8 en 11, die grijsgroen werden geverfd, zoals te vinden was op hun late productie Mk.Ia. Merk op dat dit grijsgroen anders was dan het fellere "Supermarine interior green" dat op eerdere vliegtuigen te zien was en het blekere, grijzere "Grey Green" (waarvan ook verschillende kleurschakeringen zijn opgemerkt) dat op latere productievliegtuigen werd gebruikt, en door CBAF gebouwde vliegtuigen (inclusief omgebouwde Mk.Va). Belangrijke interne componenten die door onderaannemers werden geleverd, konden in verschillende tinten grijsgroen of aluminium of zelfs zwart worden geleverd.